![]() |
||||||
|
||||||
![]() |
||||||
|
||||||
![]() این روستای کوهستانی و ییلاقی از شمال به كوه وژك، از غرب به كوه سرخ تله كش، از جنوب به كوه سه برارك رجه و از شرق و جنوب شرقی به روستاهای فلیدم و سلمل محدود میشود و از سطح دریا 2000 متر ارتفاع دارد. آب و هوای این روستا معتدل است و زمستانهای سرد و طولانی و تابستانهایی معتدل و مرطوب دارد. میانگین بارندگی سالانه آن 983 میلیمتر گزارش شده است. روستای جواهرده در گذشته جورده به معنی ”بالاده“ یا بنا بر روایتی دیگر زنی به نام جواهر، حاكم منطقه بوده است و نام روستا از نام او برگرفته شده است. یا شاید نام جواهرده از زیبایی فوقالعاده طبیعت و معماری این روستا نشأت گرفته است. روستای ییلاقی و كوهستانی جـواهرده، مـورد تـوجه جـلگهنشینان بوده است. خانهها و محلههای قدیمی، گورستان گبری، آثار مکشوف هزار ساله و بنای تاریخی مسجد آقا سعید (مربوط به 700 سال قبل)، مسجد حاجی میرزا و مسجد سكینه آبجی (مربوط به قرن هشتم) نشانههای تاریخی و قدمت دیرینه روستای جواهرده میباشند. مردم روستای جواهرده، به زبان گـیلكی سـخن مـیگویند، مـسلمان و پـیرو مـذهب شیعه جعفری هستند.
|
|
|||||
|
||||||
![]() درآمد اكثر مردم روستا، از فعالیتهای زراعی، باغداری و دامداری تأمین میشود. گروهی از مردم در امور خدمات گردشگری و صنایع دستی اشتغال دارند. زارعت روستای جواهر ده به صورت دیم است و گندم و جو محصول عمده آن است. شرایط مساعد اقلیمی موجب رونق باغداری روستا شده و میوههای فندق، سیب، گلابی، گردو، پرتغال و نارنگی در آن به عمل میآید. پرورش گوسفند و گاو در روستا متداول است و انواع فرآوردههای دامی در آن تولید میشود. پرورش طیور خانگی، زنبور عسل و تولید صنایع دستی نیز رواج دارد. روستای كوهستانی جواهرده، بافت مسكونی متمركزی دارد. چشماندازهای جنگلی، كوچههای باریك و پیچ درپیچ، خانههای زیبای قدیمی و سقفهای شیروانی، جذابیتی ویژه به آن بخشیده است. تنگدره، محله سادات علوی، مك محله و جولاخیل، محلات قدیمی این روستا هستند. نام محلات از نام فامیلهای مشهور ساکن در آنها برگرفته شده است. بیشتر خانههای قدیمی در بخش مرکزی روستا قرار دارند و در دو طبقه با ایوانهای كوچك ساخته شدهاند. اتاقهای طبقه پایین معمولاً به عنوان انبار، محل طبخ غذا و محل سکونت زمستانی افراد خانوار استفاده میشوند، اتاقهای طبقه بالا در تابستانها، مورد استفاده قرار میگیرند. معماری خانههای جدید نیز مانند خانههای قدیمی است و در ساخت آنها از مصالح آجر، سیمان، بلوك، تیرآهن و گچ استفاده شده است. سقف بیشتر خانهها، شیروانی است و سقف برخی از خانههای قدیمی لت كوبی شده است. در حاشیه روستا، خانههای ویلایی جدید ساکنین فصلی روستا احداث شده است.
|
|
|||||
|
||||||
|
|
|||||
2012© نشریات دیوان |